Ja, ook mannen kunnen bevallen. En ze doen het… met stijl. Met staart. Met toewijding. En met een buidel vol baby’s.
Welkom in de wondere wereld van de zeepaardjes – die kleine, sprookjesachtige draakjes van de zee, die zich niets aantrekken van onze aardse clichés over rollen, gender of “wie doet wat in de relatie”.
Want weet je wat hier gebeurt?
De vrouw brengt haar eieren over aan het mannetje. En hij… ontvangt. Hij draagt. Hij groeit. Hij baart.
Ja, jij daar, met je vooroordelen. Het is de vader die bevalt. Niet als uitzondering, maar als biologische waarheid. Niet als gril van de natuur, maar als bewijs van liefde in haar meest ongefilterde vorm.
Alleen in stromend zout water, een zeepaardvrouw die haar zielsvertrouwen schenkt aan haar partner, en een mannetje dat zegt: “Geef ze maar. Ik draag ze. Ik laat ze groeien. Ik breng ze ter wereld.” Ze zijn veilig bij mij…
Maar het stopt daar niet.
Zeepaardjes zijn geen one-night swimmers. Ze zijn monogaam. Toegewijd. Romantisch op een manier waar menig mens nog iets van kan leren. Elke ochtend voeren ze een dans uit, een echte, fysieke, vijf minuten durende onderwaterchoreografie waarin ze draaien, verstrengelen, blozen. Ze begroeten elkaar met sierlijke gratie, als om te zeggen: “Ik zie jou. Nog steeds. Elke dag opnieuw.”
Overdag zwemmen ze zij aan zij. Ze eten samen meer dan 3.000 garnalen. Ze ruziën. Ze kleuren. Ze maken het goed. Ze raken elkaar aan. Niet functioneel. Niet per ongeluk. Maar bewust.
En als er onenigheid is? Dan blozen ze. Ja, letterlijk. Hun huid verandert van kleur. Niet om elkaar te manipuleren. Maar om te tonen wat ze voelen. Wat een concept, hè?
En dan… het ultieme. De geboorte.
Het mannetje, bol van leven, spant zijn mini-buikspieren aan, kronkelt lichtjes, en brengt tientallen tot honderden piepkleine zeepaardjes ter wereld. Niet in stilte. Niet met een medische staf. Maar in pure overgave. Zijn lijf opent zich. Hij laat los wat hij heeft gedragen. Hij baart.
En jij dacht dat mannelijkheid niet zacht mocht zijn? Niet dragend, niet ontvangend, niet kwetsbaar?
Zeepaardjes lachen je uit. En ze huilen met je mee. Want ze weten: liefde is niet wie het meeste doet. Liefde is wie het meest deelt.
Dus ja, ook mannen kunnen bevallen. Niet alleen van kinderen. Maar van empathie. Van kwetsbaarheid. Van verantwoordelijkheid. Van ware aanwezigheid.
Zeepaardjes herinneren ons eraan wat we zijn vergeten: Dat liefde geen taakverdeling is. Dat hechting begint bij gelijkwaardigheid. En dat de mooiste relaties niet gebouwd zijn op rollen – maar op ritme.
Een dans. Elke ochtend weer. Staart in staart. Hart in hart. Oog in oog.
Dus de volgende keer dat iemand zegt “Dat is geen mannenwerk”…Laat dan dit zien. En fluister zachtjes:
“Vertel dat maar aan het zeepaardje.”
Liefs Sandra Lagerweij (Inner-Journey)
Reactie plaatsen
Reacties