Uit het taoïsme komt het verhaal van de lege boot.Als je in een bootje ziten een ander bootje met een persoon erin, botst tegen je op, word je waarschijnlijk boos op die persoon die niet uitkijkt.Maar stel je eens voor dat er een lege boot tegen jouw aanbotst. Word je dan ook boos? Nee, natuurlijk niet, er is immers niemand om boos op te worden. Die boot is wellicht perongeluk afgedreven, dus ga je gewoon aan de slag om het probleem op te lossen.Welnu, zeggen de taoïsten, je kunt mensen die je iets aandoen ook het beste zien als lege boten. Los het probleem op, zorg goed voor jezelf, maar verspil geen energie aan wrok of boosheid.We zijn immers allemaal één. Er is maar één IK in het universum en dat ben IK, de IK die ook in jou is, want ik ben jou in een andere tijd.En echt voor mezelf opkomen kan dus alleen als ik tegelijkertijd opkom voor alle mensen.

In den beginne was het licht er als alomvattende eenheid. Buiten dit licht was er niets, anders zou het licht immers niet het al-ene zijn. 

Vroeger waren er geen mogelijkheden voor mij om naar school te gaan. Maar ondanks ik niet naar school ben gegaan ben ik tot de dag van vandaag heel trots op mijzelf. Dit is mijn verhaal. In de jaren ’80 hadden mijn man en ik een baan. Maar om meer geld te verdienen besloten we kleding te gaan verkopen. We gingen groothandels langs en kochten daar kleding in. We huurden een kraam op de zwarte markt van Beverwijk en daar verkochten we elk weekend kleding en textiel. Kleding voor mannen, vrouwen en kinderen. En textiel zoals handdoeken, beddengoed etc. De ene dag verkochten we iets meer dan de andere dag. Mijn man en ik kregen een idee om te verplaatsen van de zwarte markt van Beverwijk naar een winkel. Met een zakenpartner hadden we plannen gemaakt en die werden uitgevoerd. Naderhand werd mijn man plotseling ziek en overleed. De zakenpartner heeft met veel sluwigheid alles afgepakt. En ik bleef achter met lege handen.