Wie zit er achter Openhartig?
Ik ben Mirjam Bosch. Vorig jaar vierde ik mijn 50e verjaardag – een mijlpaal, met alles wat daarbij hoort. Ik ben alleenstaande moeder van twee kinderen, en samen met hen (en onze poes en konijn) woon ik in een prachtig, groen dorp in Overijssel. Naast moeder ben ik nog veel meer, maar bovenal: mezelf.
Waarom schrijf ik?
Misschien lees je mijn blogs of gedichten en vraag je je af: Wie is deze openhartige vrouw? Wat is haar verhaal? Waarom raakt haar manier van schrijven me zo?
Wellicht ervaar je herkenning, erkenning of steun. Voel je: "Hé, dit lijkt wel over mij te gaan." Als dat zo is, dan is dat precies waar ik het voor doe.
Mijn pad om te schrijven begon al vroeg. Als kind schreef ik in dagboeken, tekende ik gedichten, vaak in periodes van verwarring of verdriet. Later, in moeilijkere fases van mijn volwassen leven, werd schrijven mijn manier van verwerken – en uiteindelijk mijn manier van verbinden.
Van verwerking naar verbinding
Tijdens mijn scheiding begon ik mijn ervaringen te delen via blogs. Ook richtte ik een Facebookpagina op over dyslexie en leerproblemen, ontstaan vanuit de ervaringen met mijn eigen kinderen. Deze pagina groeide uit tot een van de grootste op dit gebied in Nederland. Verbinding bleek helend – niet alleen voor mij, maar ook voor velen die mijn pad kruisten.
Daaruit ontstond mijn huidige pagina: Openhartig. Een plek waar ik schrijf over alles wat raakt, schuurt, ontroert en heelt. Over rouw, moederschap, hooggevoeligheid, trauma, scheiding, maar ook over hoop, liefde, groei, vriendschap en zielsverwantschap.
Een leven vol verhalen
Mijn leven is geen rechte lijn geweest. Als hoog sensitieve middelste dochter in een disfunctioneel gezin was ik “de andere”, het “zwarte schaap”. De dynamiek met mijn moeder – en het verdriet dat daaruit voortkwam – heeft diepe sporen achtergelaten. In juli 2023 overleed ze, na jaren van lichamelijke en mentale klachten. Haar overlijden bracht rust, maar ook pijn: het gemis van de moeder die ik zó graag had willen hebben.
Mijn jeugd, ooit ogenschijnlijk onbezorgd, bleek doordrenkt van verstikking, onverwerkt trauma en emotionele verwaarlozing. Het verlies van mijn grootouders door een tragisch ongeluk, mijn lange relatie die na 25 jaar strandde, de zorg voor mijn kinderen met diagnoses als dyslexie, ADHD en HSP – alles heeft bijgedragen aan wie ik nu ben.
Mijn kracht én kwetsbaarheid
Ik weet hoe het voelt om constant “aan” te moeten staan. Om te zorgen terwijl je zelf zorg nodig hebt. Om burn-outs te overleven, om hulpverlening te moeten zoeken – en vooral: om keer op keer jezelf terug te vinden.
Sinds oktober 2022 werk ik in de geestelijke gezondheidszorg. Het voelt bijna alsof het zo heeft moeten zijn: met mijn achtergrond juist dáár een plek vinden. Daarnaast ben ik nog steeds in therapie, om de laatste stukken te helen. Maar ik weet: ik ben al ver gekomen.
Over liefde, vrienden en het leven nu
Liefde is er ook. Al vijf jaar heb ik een bijzondere relatie, met een groot leeftijdsverschil, maar met een diepe zielsverbondenheid. We latten – en dat voelt goed. In het nu leven, zonder verwachtingen: dát past bij mij.
Mijn sociale kring is rijk. Ik heb een beste vriendin die mij als geen ander kent, een sterke band met mijn jongste zus en fijne collega’s. Ik ben actief, nieuwsgierig, zit nooit stil. Soms misschien een beetje ADHD, grap ik weleens.
Openhartig dichten en schrijven
Schrijven is voor mij helen. Maar ook een manier om taboes bespreekbaar te maken. Ik schrijf over de rafelranden van het leven, over onderwerpen waar zelden woorden aan gegeven worden: rouw, verlies, verwaarlozing, narcisme, psychisch lijden – maar ook over licht, hoop, geloof, groei, natuur, muziek, liefde. Ik schrijf ook op verzoek, bijvoorbeeld bij uitvaarten of bijzondere gelegenheden.
Mijn talent ligt in het verwoorden van wat anderen vaak niet durven zeggen. Juist daarin ontstaat verbinding.
En nu... verder
Ik overweeg een boek te schrijven over mijn leven. En meerdere dichtbundels. Mijn verhaal is nog niet af – verre van. Maar wat ik deel, deel ik met liefde, eerlijkheid en openheid. Omdat ik weet hoeveel kracht er in kwetsbaarheid zit.
Ik nodig je uit om mee te lezen. Misschien vind je er troost, herkenning, inspiratie of gewoon een glimlach.
Want zoals ik vaak zeg:
Delen is helen.
Liefs,
Mirjam
Reactie plaatsen
Reacties