Wanneer je los moet laten, maar het niet wilt. Je weet niet hoe je dit ooit zult kunnen. Liefde die gebroken aanvoelt, zonder kans op een nieuw begin. Zo kan het leven je lessen geven. Lessen van loslaten en vertrouwen. Maar wat als dit je niet laat groeien? Wat als dit proces je neerhaalt en diepe wonden maakt?
Die angst voor het leven niet meer samen kunnen dragen, maar het alleen dient te doorstaan. Dat kan zoveel verdriet opleveren. Een verdriet zonder eind, lijkt het wel. Kijkend naar jezelf als een hoopje ellende, kan er een tsunami van emoties over je heen spoelen. Dit hoort allemaal bij een proces van rouw.
Het rouwen om wat is geweest, rouwen om een gevoel van Liefde, die voor jouw gevoel onbeantwoord blijft, dat kan zo overheersend aanwezig zijn soms. Wetende dat je er doorheen mag gaan. Alles fasen mogen worden doorlopen. Vanuit boosheid naar verdriet, ongeloof of niet willen voelen. Totdat daar een moment van verwerking komt. Was het maar al zo!
Geef het tijd en ruimte! Je mag rouwen om jouw verlies. Je mag in stilte huilen. Als je maar weet dat je vanuit Liefde voor jezelf weer op kunt krabbelen. Een ander mag ook zijn of haar pad bewandelen, zonder schuldgevoel. Dat mag! Net zoals jij dat mag! Laat los in Liefde en zoek jouw kracht. Daar zit de heling van de pijn. Jouw innerlijk kind zal je dankbaar zijn. Ondanks alle pijn, zal jij je weer sterk voelen!
Liefs,
© Schrijfsels vanuit de Ziel
Reactie plaatsen
Reacties