Mijn leven in Suriname.

Gepubliceerd op 9 december 2020 om 19:43



Ik ben geboren en getogen in Suriname. Mijn moeder heb ik nooit gekend. Dat had ik graag gewild, maar helaas heeft het niet zo mogen zijn. Ik was 3 jaar toen ik van mijn tante hoorde dat mijn moeder tijdens de bevalling van mijn broertje is overleden. Zowel mijn moeder als mijn broertje zijn overleden en ik bleef samen met mijn vader en mijn drie zusjes achter.

 

 

Ik was nog een kind toen ik hoorde dat ik twee halfzussen en één halfbroer had (zij hebben een
andere vader). Zij woonden bij mijn opa en oma thuis. Ver weg van ons. Dus ik ben niet met ze opgegroeid. Toen ik 
vijf jaar oud was heeft mijn vader een vrouw mee naar huis genomen. Onze stiefmoeder heeft ons verzorgd en grootgebracht. Nadien heb ik nog één zusje en drie broertjes erbij gekregen. Ik groeide op in een groot gezin. Ik was het oudste kind in huis. En in de tijd waarin ik opgegroeide, kwam er veel verantwoordelijk- heden bij kijken als oudste van het gezin. 

 

 

Ik moest veel verantwoorden en op mijn 7de levensjaar kreeg ik huishoudelijke taken om te doen. Op mijn 9de levensjaar kon ik al rijst en groenten klaarmaken en op mijn 10de levensjaar kreeg ik huishoudelijke taken op mijn bord. Dus dat betekende dat er weinig ruimte was om te spelen. Ik stond vroeg op om te koken voor een ieder. Daarna ging ik naar school. Als ik 5 minuten later thuis kwam, kreeg ik met een stok slaag op mijn handen en billen. Dat is de opvoeding die ik kreeg van mijn stiefmoeder. Dat was heel pijnlijk voor mij. Ook omdat ik mijn biologische moeder nooit heb gekend. 

 

 

Op mijn 12de levensjaar was het tijd dat ik naar de hogere school in de stad ging. Maar dat mocht ik helaas niet. Ik heb mijn school in Suriname tot de 3de klas van de Mulo afgemaakt. En op mijn 14de levensjaar was ik al uitgehuwelijkt. Ik kan mij nog goed herinneren hoe ongelukkig ik was. Mijn man was een rokkenjager. Hij had vriendinnetjes buiten de deur. De dag dat ik getrouwd was, heb ik hem betrapt met een andere vrouw in bed. Ik zag het, maar was niet jaloers. Ik was zo jong, onervaren en gebrek aan bepaalde kennis dat ik niet eens besefte wat hij in het bed deed met een andere vrouw.  

 

Drie dagen na mijn huwelijk zag ik mijn vader en mijn familieleden weer. Ik was zo blij om mijn vader te zien. Het liefst wilde ik weer terug naar mijn ouderlijke huis. Diezelfde nacht is mijn man via het raam de slaapkamer binnen gekomen. Hij hield mij vast en ik schreeuwde zo hard als ik maar kon. De vrouw van mijn schoonbroer kwam aangesneld en vroeg wat er was gebeurd. Ik zei: ’Hij heeft mij vastgehouden’. De volgende dag zei ik tegen mijn schoonmoeder dat mijn man mij pijn heeft gedaan in de nacht. Ik zei tegen haar dat ik weg zou gaan en niet meer terug zou komen. Ik was in de war en snapte niet wat er allemaal gebeurde. Ik voelde mij heel onveilig.

 
 
Ik was opgegroeid in de stad en na mijn huwelijk woonde ik in een dorp. Ik had nog nooit in de modder gelopen. Waar ik woonde was alles bestraat. Waar ik woonde na mijn huwelijk waren er in dat huis geen tafels en stoelen. We zaten op een doek op de grond. 

 

 

Het wennen was een regelrechte ramp voor mij. Op een gegeven moment gingen wij het huis verbouwen. Van een tweekamer woning, bouwde we een vijf kamer woning. Na de verbouwing kwamen de kinderen. Ik was een  periode elk jaar in verwachting. Nadat mijn derde kind was geboren begonnen wij met het opbouwen van onze bedrijven.  


 

Ik was in die tijd multimiljonair. We verdienden samen goed geld. Wij waren populair met onze bedrijven. Ik was als enige vrouw in Suriname die machinehout bewerker was. Daarna hadden we een las instructie, taxatie en een eigen busbedrijf. Maar de stroom met vrouwen bleef maar op mijn man af komen. Het ene schatje na het andere schatje had hij. Bijna al het verdiende geld ging op aan de vrouwen die hij had. En op die manier ging het bergafwaarts met onze geluk. Er kwamen op een gegeven moment vrouwen bij ons thuis om te vertellen dat ze een kind van mijn man hadden. Eén van die vrouwen heeft een jaar met haar drie kinderen bij ons thuis gewoond. In die periode besloot ik om te gaan scheiden.

 
 
Voor mijn scheiding woog ik 103 kilo. Een jaar na mijn scheiding woog ik 72 kilo. Ik kreeg na mijn scheiding weer contact met oude bekenden. Eén van die mensen stelde voor om bij een Nederlands bedrijf te gaan werken als machine bewerker. Ik heb 'ja' gezegd en dat was het moment dat ik naar Nederland kwam. Ik had mijn kinderen bij mijn ex-man achter gelaten. Doordat ik in Nederland aan het werk kon en daardoor geld verdiende, heb ik mijn kinderen ook naar Nederland kunnen halen. Met mijn salaris dat ik in drie maanden tijd had verdiend, zijn mijn 4 kinderen naar Nederland gekomen. 

 

 
Ik heb het niet makkelijk gehad in mijn leven. Maar ik ben trots dat het de persoon heeft gemaakt die ik de dag van vandaag ben. 

 

 

Mildred 

 

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.