Vroeg in de ochtend wandelen wij met ons gezin met de hond. We komen bij één van onze favoriete plekken. De natuur groeit volgens zijn eigen plan en creëert een wereld vol magie. Vlinders maken het etherische sprookjes beeld af. Vol verwondering nemen wij het in ons op. Het is mooier en ijler dan de vorige keer dat wij hier waren.
Libellen vliegen om ons heen.
Zijn zij de strijders van natuur wezens die hier rond dwarrelen. Geen sprookje, wel sprookjesachtig mooi. Mijn dochter Nimh zegt: ‘Er zou zomaar een prinses kunnen leven op deze plek’.
Het zou kunnen, wie weet.
Er staat hier een huis. Al 20 jaar staat het huis te wachten, op iemand die het betreedt en liefdevol verzorgd. Hoe lang zal het nog zo staan, verlangend naar aandacht en zorgzame handen. Zal iemand ooit zijn warmte en kracht, voelen en zien? Komt er iemand, die zijn of haar handen op de warme stenen leggen en glimlacht bij het beloftevolle gevoel?
Het huis en de natuur hebben een band gevormd. Stille samenwerking is aangegaan. Een huwelijk dat elkaar aanvult. Het huis als krachtige pilaar. Voor stilzwijgende, helende planten en bloemen. Daar waar de zwakte zich kenbaar maakt, vult de groene sterke natuur het op.
Er is een verhaal ontstaan. Lang geleden...
Waar ooit kinderstemmen hoorbaar waren, gelach van een verliefd stelletje en de glimlach van een ouder echtpaar. Trots op wat is, glijden de geluiden van de natuur voorbij. De krekels tjirpen, bijen zoemen, een vogel fluit zijn lied in de verte en de magie van dit alles wordt verbroken door het zachte gelach en enthousiaste gepraat van mijn kinderen. Door de krakende voetstappen die de hond en ik zetten. We lopen verder het oerwoud in, waar de magie van vervlogen tijden en menselijkheid wordt vervangen door het nu van de natuur.
De spanning van het oorspronkelijke. We lopen vanuit een dromerige sfeer richting een aardse beleving. Spannend! Wat hier leeft is niet altijd te zien en horen. Niet alles is begaanbaar en je moet opletten. Overal is leven en het blijft mij verassen.
Hoe mooi kan het leven zijn in stilte. Eén met wat is. Beseffend dat waar je loopt, weet wat jij nooit zal ontdekken. Wetend wat goed voor je is. Hoe wonderlijk, de vlucht van een adelaar hoog boven je hoofd. Ontzag voor wat er is.
Groetjes,
Rony
Reactie plaatsen
Reacties