Woorden

Tussen al het puinruimen, sorteren, opruimen, auto volladen voor de stort ,leg ik af een toe een woordje met deze en gene op Wordfeud.  

Het enige spelletje dat ik af en toe speel qua digitaal, heerlijk om even je gedachten te verzetten.
 

Ik bedacht me net, "jeetje mina, hoeveel woorden zou onze taal eigenlijk wel niet omvatten?, ontelbaar wat mij betreft.  

Al snap ik soms geen bal van de regels van WordFreud, want sommige echte woorden pakt dat niet eens. 

Zoals mensen en talen van andere landen, bv "Deen" "Zweeds" enzovoort.  

Die worden dus afgewezen.  

'Wat hebben mensen toch eigenlijk veel woorden nodig' ging er door mijn gedachten.  

Veel woorden om iets duidelijk te maken, iets met communiceren, en dan nóg kan het fout gaan. 

Dat mensen elkaar bij niet goed begrijpen, onbedoeld pijn doen zelfs, en "dat heb ik niet zo bedoeld" moet volgen als iemand je verkeerd begrijpt.  

Miscommunicatie is helaas een onderdeel van ons bestaan...

En hoeveel spreekwoorden,gezegden en uitdrukkingen hebben we wel niet zoals:
- Ik maak er geen woorden meer aan vuil.
- Ik geloof je op je woord.
- Woorden zeggen meer dan daden.
- Ik heb er geen woorden voor.
- Geen woorden maar daden.
- Schelden doet geen pijn.
- Wij spreken dezelfde taal' en meer. 

Best tegenstrijdig zelfs zijn die spreekwoorden en uitdrukkingen soms, zie je? 

Schelden bijvoorbeeld doet wél pijn vind ik, en ook ik sta wel eens met een mond vol tanden.... 

Pfff, ik moet weer verder met alles waar ik vandaag aan begonnen ben, maar net als Wordfeud spelen vind ik schrijven nou eenmaal lekker om te doen. 

Dus doe ik het, omdat er nou eenmaal vaak veel woorden zijn die geschreven willen worden (al willen ze dat soms juist helemaal niet!). 

Woorden zijn nodig voor ons mensen, maar.... niet speciaal als het om dieren en de natuur gaat.. 

De natuur ís, de dieren zijn. 

Al kan je wel praten tegen je planten bijvoorbeeld, ze bedanken voor hun schoonheid, of ze simpelweg bedanken dat ze er überhaupt zijn!  

Ik doe dat, en ik praat óók tegen mijn vissen, en de baby's die ik redt uit de hongerige bekken van de grote vissen. 

Praat tegen mijn garnalen. 

Ik praat tegen Bell, onze lieve, oude pitbull, en regelmatig tegen mezelf.  

(Want..als je naar jezelf kunt luisteren, luister je feitelijk naar je hart...) 

Maar weet je, dat wat niet in woorden past, zoals het gevoel dat je krijgt als je naar de zonsopgang of zonsopgang kijkt of dat je bijvoorbeeld iemand passeert op straat of in de winkel en elkaar alleen maar even ziet en knikt... 

Eigenlijk is dat het mooiste vind ik. 

Zonder woorden alles zeggen, zoals 'ik zie jou', 'ik waardeer jou' , 'ik bedank jou' en meer. 

Met een knikje van je hoofd, je blik gericht op de ander, je bewustzijn "aan"... 

Dat is eigenlijk de essentie van het bestaan, want of je nou een plant, boom , de zon, dieren,mensen wat dan ook ziet, uit of in welk land dan ook , en dat je dan die taal niet spreekt... 

Universeel is de liefde en waardering, die feitelijk in alles dat leeft schuilt. 

Universeel is het licht dat je bij schijnt 

Dat kan zelfs een spelletje als Wordfeud niet afwijzen. 

Onuitgesproken, noch opgeschreven woorden zijn het kostbaarste in ons bestaan... 

(Al schrijf ik nóg zo graag, dat vind ik!) 

Hannah Bonnes