Lieve ouders,
Jullie hebben ons op deze wereld gezet met liefde die pure, grenzeloze liefde die alleen ouders kennen. De liefde die ons droeg, beschermde, zorgde. Maar soms, in al die goede bedoelingen, raakt die liefde een beetje kwijt.
Jullie willen het beste voor ons een goede opleiding, een mooi leven, een fijne baan, een veilige toekomst. En ja, we snappen dat. Maar soms voelt het alsof jullie meer bezig zijn met wat had moeten zijn dan met wie wij zijn. Alsof onze keuzes, dromen of fouten iets goed moeten maken wat ooit bij jullie ontbrak.
We zijn hier niet om jullie gemiste kansen te leven. We zijn hier om te leren, te voelen, te ontdekken. Op onze manier.
Vergelijk ons alsjeblieft niet met anderen. Niet met broers of zussen, niet met neven of nichten, niet met de kinderen van vrienden. Jullie denken misschien dat het motiveert, maar eigenlijk breekt het iets van binnen. Het maakt van liefde een wedstrijd. En thuis hoort geen strijdtoneel te zijn.
Houd van ons als we falen. Als we niet luisteren. Als we onze eigen weg zoeken. Juist dan hebben we jullie liefde het hardst nodig niet als oordeel, maar als warmte.
En als je zegt: “In mijn boosheid zit mijn liefde”, weet dan dat dat pijn doet. Liefde die schreeuwt, vergelijkt of kleineert, is liefde die wij niet meer herkennen. Dan liever geen liefde, dan liefde die brandt.
We vragen niet om perfecte ouders. Alleen om ouders die blijven liefhebben, ook als het even niet gaat zoals ze hadden gehoopt. Want liefde was het eerste wat jullie ons gaven en hopelijk ook het laatste wat overblijft.
Met alle liefde,
Een kind dat nog steeds gelooft in zachte liefde.
Door: Shounak Tewarie
Reactie plaatsen
Reacties