Geluksmomentjes

Anieka zou mee gaan, ze wist het zeker.

Maar toen we voor de deur stonden,
durfde ze tóch niet. Geen druk,
geen paniek, geen dwang - het komt wel!

(Anieka is een beetje angstig door de mondkappen die gedragen moeten worden in de winkels. Niek kijkt de mensen graag aan, zegt ze dan gedag en lacht vervolgens vriendelijk. Sinds we mondkapjes moeten dragen én kinderen verboden waren in de supermarkten, vind ze het boodschappen-doen niet meer zo leuk. Nu de kinderen weer wél mee naar binnen mogen, neem ik elke keer een ander mee. Ze wil zo graag, maar puntje bij paaltje durft ze toch niet... Het is niet erg: het meisje krijgt alle tijd om te ontdooien en weer wat vertrouwen te krijgen).

Corwin wou wél heel graag, dus hij mocht. Trots liep hij naast me, week geen centimeter van mij en het wagentje.

"Gezellig he, mama?"

"Ja knul, dat vind ik ook.
Ben heel blij dat je weer mee mag."

Ik pakte een pot chocolade en zette
die in het wagentje.

"Mam?"

"Ja jongen...?"

"Ik hou van jou."

"Ah gossss, ik ook van jou."

Ik gaf hem een snelle zoen op zijn bol en
we liepen weer verder.

Ik gooide drie verpakkingen spaghetti
in het karretje.

"Mam, ik hou van jou!"

"Ach binkie, ik ook van jou."

Een kus op zijn bol en we liepen weer verder. Er verdween het een en ander aan diepvries groentes in de kar, afwasmiddel en een verpakking vissticks. Bij dat laatste klonk het stemmetje naast me wederom.

"Mam, ik hou van jou." "Kleine uitgekookte! Wat ben je toch een lekker ding: ik hou ook van jou." Hij grinnikte wat en keek me aan met poppetjes in zijn ogen. Spook! Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet van plan was appelmoes te kopen en een zakje chips, maar die verdwenen toch écht mijn kar in.... Alles voor die vier kleine, lieve, ontroerende woordjes...

Anous Kievit